محسن رضایی خون دل می خورد.

خون دادن برای امام خمینی زیباست اما خون دل خوردن برای امام خامنه ای ازآن هم زیباتر است.(شهید مرتضی آوینی)

محسن رضایی سر از بیمارستان در آورد و دانستم که بیماری او عارضه ی جسمی آنچنانی نیست بلکه به موجب غم، غصه و حرص خوردن زیادی و دم فرو بستن است چون آنقدر نجیب و باوقار است که دردها را در خود می ریزد و مثل بعضی ها سریع دست به بگم بگم گویی های افشاگریانه نمی زند وی به خاطر حفظ نظام و حرمت رهبری همیشه از حق و حقوق خود می گذرد. چون روزی که به دولت دعوت شد و حکم سه شعبه ی معاونت اقتصادی رئیس جمهوری را گرفت به امید آنکه بتواند رانت های پنهان را قطع و از اقتصاد کشور انحصار زدایی کند تا بودجه ی پرداختی حقوق به زنان خانه دار و یارانه ی اقشار کم در آمد و بیکار جامعه را همانطوری که در ایام رقابت انتخابانی ریاست جمهوری ۱۴۰۰ وعده داده بود تامین کند و یا با اجرای صدها برنامه ی اقتصادی دیگر تورم و گرانی را کنترل نماید ولی عوامل پنهان و آشکار صاحبان رانت و انحصار در مقابله با این نیت پاک و صالح قدعلم کرده و به مقابله پرداختند.

البته نگارنده قصد ورود به یک چنین مباحث واضح و مبرهن را نداشته. زیرا، اغلب مردم ایران نیک می دانند که امروز در کشور چه می گذرد و چه کسانی بدون شایستگی های لازم همچنان بر کرسی های تصمیم گیری تکیه زده اند و مسوول تورم و گرانی های افسارگسیخته بازار هستند.

به هرحال دلم سوخت برای نسلی که جان برکف همه ی اعتبار خود را در طبق اخلاص می گذارد و عده ای تازه به دوران رسیده بجای حمایت از حق و عدالت چون عقرب به نیش و کنایه دکتر محسن رضایی را بخاطر بستری شدن در بیمارستان تسخیف و تضعیف نمودند .

وای برشما، ای جماعت انگشت شمار شماتت گر، که نه قدر آن بزرگوارانی را دانستید که برای حفظ خاک و ناموس ملت خون دادند و نه کسانی که امروز بخاطر منافع مردم خون دل می خورند.

والسلام