ابنا الدلیل؛ نوشتاری از محمود عبداللهی

یک قول مشهور در زبان عربی متداول است که می گوید : نحن أبناء الدليل نميل حيثما يميل این قول مشهور ناظر به وضعیتی است که استدلال در آن اساس هر گفتگو و بحثی است. دلیل ذکر مطلب مذکور وضعیتی است که در میان برخی سیاسیون در استان حاکم شده است. 

این فعالین در فرصت ها و موقعیت های مختلف سخن بر زبان می رانند که تعجب هر خواننده ای که به امور آنها آگاهی دارد را بر می انگیزد.

 این افراد که از قضا دستی در سیاست از روزهای دور داشته و دارند اخیرا به وضعیتی دچار شده اند که به جای حرکت در مسیر اعتدال و منطق درست و تبعیت از آن به دنبال تبعیت منطق و استدلال درست ار اهداف و برنامه های خود هستند. 

در این گیر و دار به توجیهات غیرموجه جهت موجه جلوه دادن اهداف و برنامه های خود می پردازند و در اصل دنبال تبعیت دلیل و منطق از اهداف و گفتگوهای خود دارند. 

این گروه که به تعداد انگشتان دست قابل شمارش هستند خود را شاقول سیاسی یک جریان مطرح (اصلاحات) در استان خوزستان می بینند و دسترسی به منابع و اهداف خود را با ادبیات خاصی با دلایل سست پیگیری می نمایند. 

به عنوان نمونه موضع آنها در انتصاب استاندار فعلی به عنوان مخالف سرسخت جلوه می نماید ولی علی ای حال  تاکنون رایزنی های گسترده بعد انتصاب جهت تصاحب کرسی های مدیریتی را دنبال کرده اند . اینگونه رفتار را باید  در این دوره باید در راستای تناقض گفتار و عمل آنها جستجو نمود.

از طرفی این فئه درگعده های شبانه خود و در نشست با برخی از افراد در ناکارآمدی مدیریت فعلی سخن رانده و از طرفی دیگر تاثیرات شگرف در انتصابات دو معاونت استانداری ، دو فرماندار و معاونین مدیرکل و انتصابات آینده را تبیین می نمایند. 

جالب است که این شاقول های اصلاح طلبی در یک فرار به جلو هرگونه پیگیری نیروهای سیاسی دیگر  جهت انتصاب افراد را منفعت طلبانه و مداخله جویانه ذکر می نمایند و موکدا از این امر نهی می نمایند. 

شگفتا این توصیه پدرانه و اخلاقی آنها در فضایی انجام می گیرد که آنها روزانه در اهواز و تهران تلاش های وافری جهت درو و رسیدن به مدیریت های مختلف را در دستور کار خود قرار داده اند. 

از الطاف دیگر این فئه توصیه به انتصاب افراد مختلف جهت مدیریتی واحدی است و البته در نهایت سر آنها بی کلاه مانده یا می ماند. مشخصا دیگر این فئه تلاش وافر آنها جهت رسیدن به گلوگاه های اقتصادی از جمله منطقه آزاد اروند می باشد.

 در آخر در رابطه با این فئه عملگرا لازم است ذکر شود که ضمن تعیین خطوط سفید و سیاه ، قرمز و زرد و آبی برای مسئولین استانی ولی در انظار عمومی و محافل و گروه های اجتماعی وانمود می نمایند که با این مسئولین همراهی نداشته و فاصله خود را دور نگه داشته اند.