کوچک که بودیم هزاران آرزو داشتیم، آرزوهایی که عیب نبود و بر دل کودک و جوان نقش میبست، به خود گفتیم بزرگ میشویم و دیگر حسرت نداشتهها را نخواهیم خورد، و چقدر برای بزرگ شدنمان عجله داشتیم! درس میخوانیم و دنبال پیشرفت بودیم و در این سالها چه زحمتها که نکشیده ایم و چه سختیها که تحمل نکرده ایم!
در فراسوی خیالمان برنامهها چیدیم و جلو آمدیم ولی نرسیدیم. چون چیدن برنامه از سوی ما کافی نبود و جامعه نیازمند دولتمردانی بود که با آینده نگری برنامه بچینند، دولت مردان نسل اول ما میتوانستند با برنامه ریزی درست ضمن کنترل زندگی حال، آینده ای مشخص و قابل دفاع نیز برای جامعه خود ترسیم نمایند. برنامهریزی نکردند چون پیش بینیهای آنها انجام نگرفته بود و هیچ گونه چشم اندازی را برای فردا ما مدنظر نداشتند. ما کودکان دیروز و جوانان امروز سوختگانی بودیم و هستیم که در دو راهی چپ و راست سرگردان شدیم، جلوتر رفتیم ناپیداییها بیشتر میشد و اما این پایان شاهکار جامعه و دولتهای ما نبود چرا که بعد از 38 سال تازه ما به آقای هاشمی رسیدیم.
برای ما که دلبسته بودیم کار سادهای نبود زمانی که متوجه شویم تمام برنامههای ما در بی برنامگی مسئولین تباه شد. سخت است باور کنیم در جامعه ما از هر 4.2 ازدواج یک طلاق صورت میگیرد! 10درصد جمعیت کشور را سیگاری قلمداد کنیم، به 50 درصد دیگر برچسب اضافه وزن بچسبانیم، بقبولانیم که 90 درصدمان از سبزی و میوه کافی محروم است!
12 میلیون نفر از جامعه ما وقتی تنها تحت پوشش دو نهاد کمیته امداد و بهزیستی باشند، باید بپذیریم حداقل 25-30 میلیون نفر ماها زیر خط فقر زندگی میکنند، جامعه ایرانی چیزی در حدود 60 میلیارد تومان هزینه برای درمان هم وطن معتاد میکند!
در جامعه ایرانی ما در مجموع ۱۱ میلیون و ۲۴۰ هزار دختر و پسر مجرد در کشور وجود دارد، که هرگز ازدواج نکرده اند و نیازمند شغل، مسکن و ازدواج اند. ضمن اینکه ما سالانه 440 هزار فرصت فرزندآوری را از دست میدهیم که این میزان شامل ۴۱۰ هزار فرصت فرزندآوری در زنان ازدواج نکرده، ۱۰ هزار فرصت بر اساس فوت همسر و ۲۰ هزار فرصت بر اثر طلاق است. جامعه جوان ما دیروز در آرمانها و آرزوهای خودش مات شد و امروز در خواب و خیال مسئولین! همانها که یک طرفشان را اختلاس پرکرده بود و سمت دیگرشان را حقوقها و املاک نجومی!
بیاییم در نظام تصمیم گیری و تصمیم سازی سهیم باشیم. تا برای تنظیم طرحها و برنامههای اجرایی و دستیابی به هدفها، عملیاتی تر عمل کنیم. زمان را در نتایج مطلوب پیش بینی شده بگنجانیم و برای ساختن کشوری آبادتر از قبل همیشه رو به جلو قدم بگذاریم. یادمان باشد فرصتهای ما یکبار اتفاق میافتد، پس برای آزمودن آزمودهها مثال اشتباهات قبل تکرار پذیر نباشیم.
صادق بهاریبابادی
منبع: بهارنیوز