زمین و هوایی که سیاسی است

ظهور پدیده گرد و غبار در آسمان خوزستان سبب شده است تندرو‌ها تا جای ممکن با اعتراضشان به دولت گرد و خاک به پا کنند. آن‌ها اتفاقا از حوادثی چون آنچه در خصوص ریزگرد‌ها اتفاق می‌افتد به نظر می‌رسد که چندان نیز بدشان نمی‌آید؛ چرا که فکر می‌کنند می‌توانند علیه دولت از این مسائل استفاده کنند. برای مثال در همین قضیه اخیر در خوزستان اگر از بیرون این افراد رصد می‌شدند معلوم می‌شد که چقدر از پدید آمدن این اتفاق هیجان زده‌اند. چراکه در آن صورت می‌توانند دولت را مورد هجوم قرار داده و از دولت انتقاد کنند یا به عبارتی بهره‌برداری سیاسی از این موضوع داشته باشند. این در حالی است که همگان می‌دانند درخصوص ریزگرد‌ها در وهله اول آن بخشی که به عراق یا عربستان مربوط می‌شود نیاز به تعریف یک پروژه درازمدت دارد که بتوان با به‌کارگیری دستگاههای مختلف مدیریتی و اجرایی برای بهبود اوضاع اقدام کرد و در وهله دوم بخشی که به درون خاک ایران مربوط می‌شود نیز تنها به یک سازمان محدود و محصور نمی‌شود. در حقیقت باید از این مخالفان و منتقدان پرشور در مجلس پرسید که شما در این چند سالی که در مجلس بوده‌اید چه مقدار تلاش کردید تا سرانه بودجه محیط‌زیست بالا رود. آیا به‌‌ همان مقدار که تلاش کردید بودجه بخشهای خاص مدنظرتان بالا رود به‌‌ همان مقدار یا نصف آن مقدار هم تلاشی در جهت بالا بردن بودجه محیط‌زیست داشته‌اید!؟ همه می‌دانند مسئله محیط‌زیست نیازمند برنامه‌ بلندمدت است. لذا بسیاری از اتفاقاتی که می‌افتند و ما امروز شاهد آنیم ریشه‌هایشان به سیاستهای اشتباهی برمی‌گردد که در گذشته در خصوص محیط‌زیست صورت گرفته است. باز سوال از برخی نمایندگان این است؛ شما که اینقدر در حال حاضر نگران تاثیرات ریزگرد‌ها هستید آیا یک بار حاضر شدید در طول سالهایی که آقای احمدی‌نژاد زمام امور را در دست داشتند و ما شاهد خشک شدن دریاچه ارومیه بودیم حتی یک بار به او به این خاطر اعتراض کنید. آیا حاضر شدید فریاد برآورید که دولت مورد حمایتتان چرا به طور جدی به داد دریاچه ارومیه نمی‌رسد؟ وقتی که بخش عمده‌ای از جنگلهای زاگرس به دلیل آتش‌سوزی از بین رفت چرا شما به آقای احمدی‌نژاد معترض نشدید که به چه دلیل ما نباید یک هلی‌کوپ‌تر آبپاش برای مهار این آتش سوزی‌ها در اختیار داشته باشیم؟ لذا سابقه این تندرو‌ها نشانگر آن است که به تنها چیزی که هیچ‌وقت توجه نداشته‌اند مسائل زیست‌محیطی بوده است. به این ترتیب مشخص می‌شود اعتراضات آن‌ها جنبه سیاسی دارد و الان به این دلیل که مستمسکی علیه دولت پیدا نمی‌کنند طرفدار محیط‌زیست شده‌اند. آن‌ها باید بدانند حرکاتی نمایشی مانند آنچه از خانم ابتکار توقع داشتند در چارچوب سیاستهای این دولت نمی‌گنجد و اساس بر کار کار‌شناسی قرار گرفته است.