حسن روحانی باید مشخص کند کدام صفت مناسب اوست؛ قهرمان دیپلماسی یا فردی که کلاه سرش رفته است!

دیروز یک رکورد جدید از طرف حسن روحانی به ثبت رسید که حقیقتا انجام آن کار از فرد دیگری بر نمی آمد. رئیس جمهور در سخنرانی روز گذشته خود و در یک موضوع واحد، یک بار خود را قهرمان دیپلماسی معرفی کرد و سپس تلویحا در همان موضوع معترف شد که سرش کلاه رفته است!

حسن روحانی باید مشخص کند؛ قهرمان دیپلماسی یا فردی که کلاه سرش رفته است!

به گزارش بولتن نیوز، حسن روحانی در همایش ملی بیمه و توسعه در ابتدا از این گفت که تماس تلفنی با اوباما و مکالمه 15 تا 20 دقیقه ای با او، مسیر مذاکرات را باز کرد و موجب شد دولت به نتیجه ای که مدنظرش بود، دست پیدا کند. وی علت اینکه پاسخ اوباما را داد و حاضر به مکالمه با وی گشت را، وعده 100 روزه ای عنوان کرد که به مردم داده شده بود. همان وعده ای که هر زمان منتقدان آن را به حضرتشان یادآوری کردند، وی آن را از پایه و اساس منکر شد اما دیروز علت مکالمه با اوباما را نزدیک شدن به موعد وعده 100 روزه عنوان کرد!

جالب است که در این بخش از صحبت های روحانی شاهدیم وی تماس خود را راهگشا و منجر به نتیجه و توافق ژنو می داند اما کمی جلوتر علت اینکه ملاقات با ترامپ را رد کرده است، اینگونه عنوان می کند که دیگر نمی خواهیم کلاه سرمان برود. یعنی آقای رئیس جمهور تنها چند دقیقه بعد از اینکه مکالمه خود با اوباما را راهگشا و موفقیت آمیز خواند و آن را دستاورد دولتش نامید، معترف گشته که نتیجه آن اقدام قهرمانانه و به قول خودش موفق چیزی نبوده جز کلاهی گشاد که بر سرش رفته است!

حال یک نفر با رسم شکل به ما نشان دهد که مگر ممکن است یک اقدام هم پیروزمندانه باشد و هم موجب شود که کلاه سرمان برود؟! چگونه این دو با یکدیگر قابل جمع هستد؟! آیا حسن روحانی تمام مردم ایران را افرادی نادان فرض کرده است که این تناقض گویی ها را نمی فهمند و هر چه می شنوند را به راحت ترین شکل باور می کنند؟!

از آن گذشته کاری که منجر به پذیرش یک کلاه برداری تاریخی گشته است را چگونه می توان قهرمانانه نامید و به مردم هم قبولاند که ما عملکردمان عالی بوده است و دستاوردهایمان از مذاکرات فلان؟! حسن روحانی بد نیست که به همان فرم قبلی خود باز گرد و در یک سخنرانی دیگر مرتکب چنین اشتباهی نشود و در فواصل زمانی چند روزه یا چند هفته ای خلاف گفته های قبلی خود را طرح نماید تا خدای نکرده حاضرین در جمع به عقل خودشان و ایشان شک نکنند که چگونه می شود هم قهرمان بود و هم ساده لوح؟!