هویت ملی مانند دیگر پدیدارهای اجتماعی، مقوله ای مهم و تاریخی است که در لابلای رخدادهای تاریخی پدیدار می شود، بالنده می گردد و معانی متفاوت و تاثیرگذاری را به بار می نشاند.
جناب آقای دکتر حسن روحانی ؛ ریاست محترم جمهور
با درود، شادباش سال نو و آرزوی بهروزی
واکنش خردورزانه جنابعالی در خصوص شاهنامه خوانی دختر جوان خوزستانی را، در فضای مجازی خواندم و به خود بالیدم که سخن؛ سخن سرای بزرگ توس، پس از هزار سال ،هنوز هم در ذهن و زبان ما ایرانیان به ویژه بالاترین مقام اجرایی کشورم اینهمه شور می زاید و ارجمندی دارد.هر ایرانی وطن خواه و تاریخ دوستی چون شما، هر بار و با خوانش هر بیت از شاهنامه و دیدن اثری دیریافته از این دیرینه دیار تاریخ ساز و فرهنگ خیز به خود می بالد و به ایرانی بودن خود افتخار می کند.
زیرا همانگونه که سروده های سترگ آن مرد بزرگ همواره جاودانه خواهد ماند و کاخ سخنی که بنیان نهاده از باد و باران گزندی نخواهد یافت. ژرفنای سخنان حکیمانه اش نیز، پرورش روح همپذیری و ایران خواهی و ایرانشهری را به دنیال خواهد داشت.
...جناب آقای رییس جمهور
آن دختر شایسته شاهنامه خوان،اهل شهرستان ایذه در استان خوزستان است. در این شهر با تاریخی چندهزارساله و شکوهمند برخی افراد خودحق پندار،سالهاست که اجازه نصب تندیس سردار پارتی را در یکی از میادین شهر نمی دهند و شوربختانه آنهمه شکوه و ارجمندی نهفته در هیمنه سردار بزرگ پارتی، که در راه پاسداری از این سرزمین رشادت ها کرده را بر نمی تابند و به دلایلی از جمله اینکه نصب تندیس را خلاف شرع تشخیص داده اند و تلاش دارند تا مردم را به زور روانه بهشت نمایند مانع از نصب آن شده و سوگمندانه او را دفن کرده اند.
اصل این اثر بی بدیل تاریخی که در سال 1312 در روستای کل چندار شمی از توابع شهرستان ایذه کشف گردید امروز زینت بخش موزه ایران باستان است.بسیاری از پژوهشگران سخت بر این باورند که این تندیس نمونه و یادگاری از سورنا یا سورن"سردار سپهبد رستم سورن پهلو"فرزند آرش از شاهزادگان پارتی و سپهسالار ایران، در نبرد تاریخ ساز "کاره"یا "حران"در سال53پیش از میلاد است که در این نبرد تاریخ ساز با سپاهیان خود، لشگر متجاوز رومی به فرماندهی کراسوس را در هم کوبید و ایران را از تاراج دشمنان، رهایی بخشید.
همان سپاهیان جان برکفی که افسران بازمانده رومی از این نبرد، در گزارش خود به سنای روم و در توجیه شکست سخت خود، متذکر شدند که سربازان ایرانی هرگز تسلیم نمی شدند و تا آخرین نفس می جنگیدند" سورنا همان کسی است که به گفته پلوتارک "در دلیری و توانایی ، پیشروترین ایرانی دوران خود بود"و او را بلند قامت ترین و خوش چهره ترین مرد زمان خود یاد کرده است"چهره ای که امروز به خاطر رشک و ناآگاهی برخی، دوباره در زمین سرد سنگ شکن شهرداری ایذه مدفون و مخدوش شده است و از نصب آن و دیده شدنش توسط نسل جوان و وطن دوست ما جلوگیری شده است. همان سورنای بزرگی که برخی از پژوهشگران او را با رستم دستان، پهلوان نامی و حماسی ایران زمین، یکی دانسته اند. با انهمه شوق و شور مردم و جوانان ایذه ای، تندیس آن قهرمان بزرگ اجازه نیافته است تا چشمانش هرروز آسمان آبی سرزمینی را ببیند که روزگاری خود و سربازان شجاعش برای آبی دیدن و آبادانی اش، سربر زمین نهادند و جان باختند.
...جناب آقای رییس جمهور
شما نیک می دانید که هویت ملی مانند دیگر پدیدارهای اجتماعی، مقوله ای مهم و تاریخی است که در لابلای رخدادهای تاریخی پدیدار می شود، بالنده می گردد و معانی متفاوت و تاثیرگذاری را به بار می نشاند.
در روزگاری که سرمایه های مادی و معنوی تاریخ شکوهمند این سرزمین را، یا دیگران به نام خود جعل می کنند و یا به سرقت می برند و یا در آتش خشم و جهالت خود می سوزانند.چرا ما نباید بتوانیم از این نمود و نمونه های شکوهمند تاریخی در شهری که مردمش باور دارند "چو ایران نباشد تن من مباد" رونمایی کنیم و هر روز با غرور، یکی از مفاخر ملی این سرزمین را با چشم تحسین ببینیم.
بنابراین امیدوارم که نظر به اهمیت و تاثیر این تندیس بر ذهن و زبان و هویت ملی نسل جوان، و درک و سخنان امیدبخش تان، در سفر آینده خود به خوزستان،با همت شما این تندیس در یکی از میادین شهر ایذه و یا اهواز نصب گردد تا فراموشمان نشود که:
"به مستی بر سر هر قطعه زین خاک
خداداند چه افسرها که رفته است""
با احترام و سپاس
ماشاالله براتی/20فروردین 96/ایذه
