خدا را شکر که جانباز نشده ام.........!!! ‌

خدا را شکر جانباز نیستم........!! اماجهت انجام امورات همسر جانبازم ؛؛ معمولا گاهگاهی مراجعاتی به بنیاد شهید و امور ایثارگران استان دارم....در هربار مراجعه سوژه های من تکراری است....مدیرکل راهیچ وقت در محل کار نمی بینی ..می گویند محل کار خلوتی در چند خیابان آن طرفتر از اداره کل دارد بنده خدا از دست مراجعات مکرر جانبازان فراری است.اینها آدمهای بی دردی هستند که از روی بیکاری هر روز درب اداره کل اطراق می کنند!! . آدرس آنرا فقط عده خاصی می دانند...البته یک بار من با چند واسطه توانستم محل مذکور را پیدا کنم...بگذریم.....!!!

معاونت های این تشکیلات هم چنان در دافعه آموزش دیده اند که هنوز وارد اتاق نشده ؛ با کلمات و پیامهای منفی مانند( نداریم.بودجه نیست..و می خواستی جانباز نشوی و.....)شما را کلا از جانبازی و تکرار مسیر شهدا و جانبازان بشدت رویگردان می کنند.

همینطور که در راهروهای بنیاد جانبازان قدم بر می داری بصورت کاملا آشکاری می توان آثار ندامت و پشیمانی جانبازان را از راه رفته کاملا احساس می کنی!!....می گویند در کشورهای غربی کهنه سربازان وبقایا و‌نوادگان جنگ جهانی اول و دوم همچنان با اعطای امتیازات و مشوقهای ویژه در بهترین شرایط و امکانات قرار می دهند تا در صورت بروز موارد مشابهی ؛؛ این نوادگان همان کهنه سربازان با جان و دل پای میهن دوستی و مصالح کشور گام بردارند .....اما اینجا و با کمال تاسف این جمله را بارها باگوش خود شنیده ام که (( خدا را شکر که جانباز نشده ام.........!!!‌

..امضا محفوظ....