tr_tnav tl_tnav
کد خبر: ۱۴۴۳
تاریخ انتشار: ۱۸ دی ۱۳۹۴ - ۰۲:۲۲
چه غرور آفرين است سر بلند كني و خود را زير سايه سبز و پر طراوت كسي ببيني كه شاخه هايش را بي دريغ چتر بينش تو كرده است؛ از ميوه هايش حلاوت علمي فروزان و از ساقه اش شهد معرفت به تو مي نوشاند؛ بر تنه اش با يقين تكيه مي زني و چون نهال نو رسته اي از اون جان مي گيري و تا ابد پاجوشش مي شوي..
حال چه شورانگيز است اگر آن نهال خرده پا من باشم و آن سايه سار بي ريا، آن فروغ ديده دل و چراغ راهنما، استاد بزرگي باشد كه نام و ياد و ذكر خدمات ارزنده اش طنين انداز جامعه علمي كشور است. بزرگ مردي كه نه تنها از برترين هاي كشور بلكه به عنوان يكي از دانشمندان برجسته جهان از او ياد مي كنند. كسيكه پس از ٣٠ سال تلاش پياپي، بذرهاي شكوفايي هر چه بيشتر علم و صنعت را در كشورمان كاشت و اينك كه در مسير برداشت از آن همه زحمات گام بر ميداريم؛ ازين روزنه بر خود لازم مي دانم چونان كه شايسته يك پدر دلسوز و راهنماي شفيق است حق فرزندي بجاي آورده و تا سرمنزل مقصود دست خود را به ريشه هاي درخت معرفتي كه آن بزرگوار در وجود تمامي دانشجويان و ارادتمندانشان دوانده است گره زنم و با صدايي آكنده از اميد و عزت نامشان را در سراسر ميهن عزيزمان فرياد زنم 
 "استاد فرهيخته ام دكتر برات قباديان سايه ات مستدام"
سپيده عابدي 
دانشجوي دكتري دانشگاه تهران
نام:
ایمیل:
* نظر: